تغییر مرحله در یوگا به معنای حرکات ریز تغییر در وضعیت است و نحوهی نفس کشیدن در آن اهمیت دارد. این تغییرات به ما هشدار میدهد تا بر روی تشک سر نخوریم. تغییرات، خود را به اشکال و انواع مختلفی نشان میدهند. برای آن دسته از افرادی که در یک سفر خود اکتشافی به سر میبرند، این تغییرات به ما میآموزد تا نیروی درونیمان را بسازیم. پروسهی تبدیل ناخودآگاه به خودآگاه، پیامهای درونی فراموش شده و باز آموزی شده را از محیطهای اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی آگاه میکند.
همهی ما تلاش خود را میکنیم تا محدودیت چیزهایی که برایمان عزیز است را بشکنیم و بگذاریم فواید آن به بیرون رخنه کند. در زمانی که چیزهایی در مورد محصولات، غذاهای مضر و خطراتی که محیطمان را تهدید میکند میآموزیم، اهمیت توقف و تفکر در مورد چرخهی تغییر بیش از پیش احساس میشود.
این شیرجهی شجاعانه به اعماق، اگر با محدود کردن خود از شادمانی و کشف تجربیات جدید همراه باشد، بسیار آزار دهنده است. به گفتهی سوزوکی راشی- “آنچه که ما در این دنیا انجام میدهیم بسیار اهمیت دارد، ما نباید زیاد سخت بگیریم.” وقتی به تازگی از جنوب آفریقا بازگشتم، تصمیم گرفتم با تنفس، افکار و احساسات خود بیشتر در ارتباط باشم. یک محیط جدید ما را مجبور به تکیه بر خرد درونی و حفاظت غریزی میکند، این نیرو ممکن است بیشتر از آنچه تصور میکنیم قابل دسترسی باشد.
تغییرات ممکن است به آسانی انجام نشود و ما را مجبور به ایجاد نتایجی کند که نسبت به آن مشتاق نیستیم، حتی ممکن است ما را مجبور به شنیدن پیامهایی کند که از درونمان بر میخیزد.
پیامهای شخصی، مرا مجبور به گرفتن تصمیمهای مشخص میکنند. گوش دادن کامل به دانش بدن ما موجب بر افروخته شدن قدرتهای نهان و شعله ور شدن از درون میشود.
از گفت و گوی درونی خود آگاه باشید تا ذهنتان را از اطلاعات غلط دور سازید. گرچه ترس یک معلم قوی است، اما همین که تصمیم میگیریم با پذیرش، محبت و باز بودن زندگی کنیم، باید آن را از ذهن خود خارج کنیم. به شخصه اعتقاد دارم که تعهد به تغییر، ما را به سوی یک زندگی پر انگیزه وا میدارد.
به سرعت در خارج از خانه قدم بزنید. گل یا درخت مورد علاقهتان را پیدا کنید. تمام پیچیدگیهای طبیعت را بررسی کنید. به آرامی چشمهایتان را ببندید. سعی کنید نفسهای عمیقتری بکشید، به خاطر داشته باشید که هر بخشی از طبیعت برای رشد کردن نیاز به زمان، مراقبت و نور خورشید دارد. خود را همانند دانهای در طبیعت تصور کنید. هر دو دست خود را روی شکم قرار دهید. عمل بازدم را به طور کامل انجام دهید.
همراه با عمل دم بازوهای خود را بالا ببرید و انگشتانتان را در هم گره بزنید. دو انگشت اشارهی خود را رها کنید. حرکت دم را انجام دهید و رانهایتان را به سمت جلو برده، کمی کمر خود را خم کنید. قفسهی سینه را از هم باز کنید و یک نفس عمیق بکشید. همراه با بازدم به مرکز برگردید. بازوهای خود را به پهلو ببرید، چشمانتان را باز کنید و آن درخت یا گل را دوباره بررسی کنید.
حال چه جزئیات دیگری از آن را میتوانید ببینید؟ چه جزئیات دیگری میتوانید در مورد احساسات خود درک کنید؟ یک تشکر آرام برای طبیعت بفرستید و به دلیل توانایی بیشتر در نفس کشیدن از آن قدر دانی کنید.