این داروها باعث خستگی زودرس می شوند

ما ملتی هستیم که زیاد از دارو استفاده می کنیم. حدود 70% از آمریکایی ها حداقل از یک داروی تجویزی و بیش از 50% آنها حداقل از دو داروی تجویزی استفاده می کنند. گرچه برخی از این داروها ممکن است بسیار برای سلامتی مفید باشند، اما برخی از داروهای موجود در بازار همچون داروهای غیر تجویزی موجب خستگی زودرس و ناتوان کننده می شوند. آیا اگر در طول روز نمی توانید بدون نوشیدن چند فنجان قهوه بیدار بمانید به دلیل داروهای شماست؟ اگر به اندازه ی کافی می خوابید اما در طول روز زیاد خمیازه می کشید، ممکن است به دلیل علائم خستگی مزمن باشد:

داروهای ضد افسردگی

این داروها جزء شایع ترین داروهای تجویزی به ویژه برای خانم ها هستند (طبق آمار مرکز ملی سلامت، زن ها دو برابر مردها از قرص های ضد افسردگی استفاده می کنند). اما یک متخصص و عضو هیئت مدیره ی امراض داخلی می گوید: این داروها موجب خستگی شما در طول روز می شوند.

بیشتر داروهای ضد افسردگی مدرن (مثل مهار کننده های انتخابی سراتونین) با تنظیم سراتونین کار می کند. سراتونین، یک ماده ی شیمیایی مربوط به خلق و خوی در مغز می باشد که نقش مهمی در خواب دارد. گرچه مهار کننده های انتخابی سراتونین آرام بخش تر از ضد افسردگی های قدیمی (سه حلقه ای ها مثل تریپتیلین) هستند، اما مصرف این داروها نیز به تنبلی آنها منجر می شود.

در مورد داروهای مهار کننده ی انتخابی سراتونین، 8 تا 10 ساعت اول، اثرگذارترین زمان این دارو است. اگر این داروها بر روی سلامتی افراد تاثیر داشته باشد، اما در آنها ایجاد خستگی کند، توصیه می شود آنها را شب هنگام مصرف کنند.
اگر همچنان این احساس خواب آلودگی را دارید بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا به شما داروی دیگری از همان دسته بدهد.

داروهای آنتی هیستامین

ممکن است شما این داروها را برای حساسیت های فصلی مصرف کنید، اما باید بدانید که این داروها خواب آور هستند. این داروها، هیستامین را که موجب خارش و عطسه می شود مسدود می کنند اما به عنوان یک انتقال دهنده ی عصبی عمل می کنند.

هیستامین به شما انرژی می دهد و به کارکرد نرمال مغزتان کمک می کند. وقتی این قرص ها را مصرف می کنید، واکنش آلرژیک را مسدود می کنید. در عین حال عملکرد طبیعی مغز را نیز از بین می برید، بنابراین دچار خواب آلودگی می شوید.

تمام آنتی هیستامین ها- حتی آنهایی که برچسب ضد خواب دارند، موجب خواب آلودگی می شوند. برخی از این داروها از داروهای دیگر اثر آرام بخش کمتری دارند. از میان این داروها، دارویی که اثر آرام بخش کمتری دارد آلگرا است. بنادریل جزء خواب آورترین داروهای آلرژی زاست.

افرادی که دچار آلرژی شدید هستند، گزینه های کمتری برای مصرف دارو دارند- مثل بنادریل. سعی کنید بنادریل را قبل از خواب مصرف کنید و یا به دنبال گزینه هایی بروید که زیاد خواب آور نباشند. اگر آلرژی شما آنقدر زیاد است که نمی توانید آنها را با قرص درمان کنید، از ضد حساسیت های تزریقی استفاده کنید.

داروهای فشار خون

طبق آمارها در 75 میلیون آمریکایی موجود، از هر 3 نفر 1 نفر آنها مبتلا به فشار خون است. این عارضه با مسدودکننده های بتا درمان می شود، اما داروی مورد علاقه ی بیماران نیست. چرا که پس از مصرف مدام شکایت می کنند که حالتی مثل آنفولانزا به آنها دست داده است.

مسدود کننده های بتا، از تولید آدرنالین جلوگیری می کنند. آدرنالین هورمونی است که موجب می شود قلب شما به تندی بتپد. این دارو، فشار خون را در دیواره ی شریان های شما کم می کند، اما کاهش آدرنالین سطح انرژی شما را نیز کاهش می دهد.

روش درمان؟ شما می توانید دوز مصرفی خود را کاهش دهید و احساس بهتری داشته باشید (اما حتما قبل از این کار با پزشک خود مشورت کنید). اگر کاهش دوز مصرفی موجب کنترل فشار خون شما نشد، از پزشک بخواهید داروهایتان را تغییر دهد.

داروهای ضد اضطراب

بنزودیازپین ها (دیازپام ها) جزء رایج ترین داروهای تجویزی در کل دنیا هستند و همه ی آنها موجب احساس خستگی در افراد می شوند. این داروها به گیرنده هایی در مغز متصل می شوند که مواد شیمیایی گابا را در بدن آزاد میکنند. وقتی گابا آزاد می شود، به مغز و بدن سیگنال می دهد که آرام باشند و این سیگنال موجب تسکین کوتاه مدت فرد مضطرب می شود. اما در عین حال موجب خواب آلودگی نیز می شود.

در میان بنزودیازپین ها، زاناکس خاصیت آرام بخشی کمتری دارد و تاثیر آن تنها برای چند ساعت است. من این دارو را برای بیمارانی تجویز می کنم که باید MRI بدهند اما از رفتن به داخل دستگاه می ترسند. این آرام بخش هیچ مشکلی در هنگام رانندگی ایجاد نمی کند.

آرام بخش ترین دارو در این طبقه آتیوان است. این دارو آنقدر خواب آور است که پزشکان آن را به عنوان یک داروی خواب آور برای افرادی که افکار مضطرب آنها موجب بی خوابی شان می شود تجویز می کنند.

پیشنهاد متخصصان این است که از داروهایی مثل کلونوپین و والیوم، حداقل آن را مصرف کنید و یا آنها را به چهار قسمت تقسیم کرده، ابتدا یک قسمت از آن را مصرف کنید. برای برخی از افراد، این میزان کافی است اما اگر پس از 15 تا 20 دقیقه همچنان احساس پریشانی کردید، یک چهارم دیگر آن را نیز مصرف کنید.