بسیاری از افراد ترجیح می دهند بر روی شکم بخوابند، اما این وضعیت خواب آثار زیان بار برای سلامت بدن افراد ایجاد می کند. اما یک خبر خوب: آنچه که به عنوان دمر خوابیدن می شناسیم برای سلامت بزرگسالان زیان بار نیست. دمر خوابیدن تنها برای افرادی که از کمردرد مزمن رنج می برند مضر است.
در برخی از موارد، خوابیدن بر روی کمر موجب کشش غیر طبیعی ناحیه ی کمر و ستون فقرات می شود. این نوع خوابیدن همچنین موجب کشش رباط های کمر و در نتیجه تشدید کمردرد می شود.
اگر در هنگام خوابیدن احساس کمردرد می کنید، کارهایی وجود دارند که می توانید با انجام آنها بدون تجدید نظر در سبک خوابیدن خود، از درد نجات یابید.
اگر عادت دارید که بر روی شکم بخوابید
زیر شکم یک بالشت قرار دهید. این کار موجب کاهش کشش کمر و اجتناب از کمردرد می شود.
اگر جزء آن دسته از افرادی هستید که بر روی پهلو می خوابند
بهتر است پای خود را به سمت قفسه ی سینه جمع کنید و یک بالشت در میان پاهایتان قرار دهید. این کار نیز موجب کاهش فشار و کشش کمر شما خواهد شد.
اگر عادت دارید به پشت بخوابید
یک بالشت کوچک یا یک حوله ی تا شده را بین زانوهای خود قرار دهید. این کار کمک می کند کمر انحنای طبیعی خود را حفظ کند.
اگر با وجود انجام همه ی این کارها، کمردرد شما همچنان در شب ادامه دارد و موجب اختلال در خواب شبانه یا ایجاد اشکال در کارهای روزانه تان می شود، بهتر است با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید. او می تواند با بررسی بیشتر بدن شما و انجام برخی از آزمایش های عصبی از علت دردتان آگاهی یافته و یک برنامه ی درمانی را برای شما برنامه ریزی کند.
انتظارات شما وقتی برای کمر درد به دکتر مراجعه می کنید
هر روزه میلیون ها نفر در ایالات متحده برای اولین بار دچار کمر درد می شوند. اگر این اتفاق برای شما رخ دهد چه می کنید؟ آیا باید نزد دکتر بروید؟ چه باید بکنید تا از شر این درد رها شوید؟ و چه زمانی به اشعه ی ایکس و ام آر آی نیاز دارید؟
اجازه دهید ببینیم، باید برای اولین بار چه انتظاراتی از درمان دارویی کمردرد داشته باشید؟
اما قبل از اینکه به این موضوع بپردازیم خبر خوبی به شما بدهم. سازمان بهداشت دولت اعلام کرده است کمردردهای غیر حاد در بسیاری از موارد، خود به خود درمان می شوند. بسیاری از کمردردها موجب محدودیت حرکت، درد و غیره می شوند اما پس از مدتی خود به خود خوب می شوند.
آیا برای کمر درد باید پیش دکتر بروید؟
اساسا کمر درد زیاد جدی نیست و به ندرت ممکن است جان یک فرد را تهدید کند.
اگر برای اولین بار دچار کمر درد شده اید بد نیست که پیش یک دکتر بروید. اما بهتر است یک دکتر متخصص پیدا کنید. او ممکن است از شما سوال هایی بپرسد تا نشانه ها را در شما شناسایی کند.
این سوالات ممکن است شامل چنین سوال هایی باشد: چه چیزی موجب کمر درد شما شده است؟ آیا این درد کم کم به سراغ شما آمده و یا یکباره؟ کجای کمر شما درد می کند؟ چه احساسی به شما دست می دهد؟
شما ممکن است احساساتی چون سوزن سوزن شدن، سوزش، شوک و یا علائمی این چنینی را در خود حس کنید. هرچه بتوانید دقیق تر علائم خود را برای دکتر توضیح دهید او بهتر می تواند به شما کمک کند.
مطالب دیگری که ممکن است دکتر شما بخواهد بداند، زمان شروع درد است. به عبارت دیگر اینکه چه زمانی درد شروع می شود و چه زمانی پایان می یابد و در محل کار چه کارهای فیزیکی انجام می دهید که روی کمر شما ممکن است فشار بیاورد.
تست های تشخیصی- آیا به آنها نیاز دارید؟
بسیاری از پزشکان ممکن است آزمایش های تشخیصی کامل را برای بیماران مبتلا به کمر درد و گردن درد تجویز کنند. این آزمایش ها شامل اشعه ی ایکس، ام آر آی و احتمالا آزمایش خون می باشند.
البته این آزمایش ها همیشه مورد نیاز نیست. دانشگاه رادیولوژی آمریکا می گوید: کمر دردهای غیر حاد، خوش خیم هستند و نیاز به تست های تشخیصی ندارند.
برای مثال اگر دارای عوارضی چون دردهای بی امان در شب هستید که هنگام صبح بدتر می شود و در ادامه ی روز بهبود می یابد، یا دچار دردهایی هستید که بیش از یک هفته طول می کشند ممکن است دکتر به وجود بیماری های سیستماتیک در شما مشکوک شود.
اگر دچار پوکی استخوان یا زخم باشید و یا برای مدتی طولانی استروئید مصرف کنید، گرفتن فیلم می تواند در تشخیص و درمان به شما کمک کند.
آیا پزشک برایتان درمان های دارویی تجویز می کند؟
بسیاری از پزشکان برای بیمارانی که برای اولین بار دچار کمر درد شده اند، دارو تجویز می کنند. مصرف هر نوع دارویی با عوارض جانبی همراه است. تحقیقات اخیر نشان داده است حتی یک هفته مصرف این داروها، سلامت انسان را به طور چشمگیری به خطر می اندازد و موجب عوارضی چون حمله ی قلبی می شود.
متاسفانه بسیاری از پزشکان حتی برای دردهای خفیف، به بیماران خود مسکّن های اعتیاد آور می دهند. به نظر من این پزشکان به بیمارانشان ظلم می کنند و ممکن است آنها را به مواد مخدر وابسته کنند. شاید دلیلش این باشد که مواد مخدر، دارای اثری کوتاه مدت بر روی دردها است.
شاید بخواهید برای درمان درد خود از این مواد استفاده کنید، اما گزینه های بهتری نیز پیش روی شماست. مثلا استفاده از داروهای ضد استروئیدی ضد التهابی (ایبو پروفن) و تیلنول (همان استامینیوفن) می تواند موثر باشد.
به عبارت دیگر، تمام داروهای مسکّن لزوما مخدر نیستند و روش های دارویی چون طب سوزنی، ورزش آهسته و مدیتیشن بسیار تاثیر گذارتر هستند.
علاوه بر اینها یکی دیگر از مضرات داروهای نارکوتیک، ایجاد نیرویی بیش از حد مورد نیاز برای درمان است. بنابراین از بین روش های درمان نباید بدترین آنها را انتخاب کرد. طبق نظر پزشکان موثرترین روش، ترکیب روش های درمانی کوچک و متوسط برای گرفتن بهترین نتایج است.
