همه ی ما می دانیم چگونه با دیگران مهربان باشیم. می دانیم وضعیت دیگران را چگونه بهبود دهیم، چگونه وقتی در حال غرق شدن هستند آنها را نجات دهیم. اما وقتی نوبت به خودمان می رسد خود را سزاوار تمام بدبختی ها و تصمیمات بد میبینیم. از درون احساس گناه می کنیم، مدام خود را سرزنش می کنیم و احساس می کنیم انسان های تنفر برانگیزی هستیم.
در واقع ما نمی خواهیم با خودمان مانند زباله رفتار کنیم، اما این تنها راهیست که می توانیم خودمان را خالی کنیم و برای اینکه بتوانیم خودمان را ببخشیم نیاز به دلجویی داریم.
خودبخشی در حقیقت، قولی است که ما به خود می دهیم تا از خودمان حمایت کنیم و در عین حال سخت بکوشیم تا خود را تغییر دهیم. برای خودبخشی باید به خود بگوییم من تو را می بخشم و همه ی انرژیم را صرف ایجاد یک تغییر حقیقی و دائمی کنیم.
1- برای دلجویی، خود واقعی تان را بپذیرید
پذیرفتن خود و اشتباهاتتان به شما کمک می کند متوجه شوید که اشتباهات و شکست ها وجود دارند و این به نوبه ی خود به شما کمک می کند تا رشد و پیشرفت بیشتری داشته باشید.
2- برای دلجویی، به خود بقبولانید که اسم شما اصلا هولناک نیست
خود را از نیت های خوبتان آگاه کنید و به خودتان یاد آوری کنید که انسان بدی نیستید.
3- با یکی از دوستان خود در این زمینه صحبت کنید
با یکی از دوستان خود که به او اعتماد دارید، صحبت کنید. او به شما کمک می کند تا بفهمید چه اندازه دوست داشتنی و با ارزش هستید.
4- با کمیته ی داخلی خود (احساسات درونی) صحبت کنید و به آنها بگویید مدتی از شما دور باشند
در نظر گرفتن و یا نشانه یابی اشتباهات خود به عنوان واقعیت هایی که وجود خارجی دارند راه خوبیست که آنها را جزئی از هویت خود و ارزش های اصلی تان ندانید. با این روش، این اشتباهات بسیار آسانتر از بین می روند.
5- برای دلجویی، وضعیت خود را تغییر دهید
از خود بپرسید اگر شخصی جای شما بود و نیاز به کمک داشت چه کمکی به او می کردید؟ سپس آن کار را در مورد خود انجام دهید.
کاری از گروه محتوای برنافیت
