5 بیماری چشمی که نباید نادیده بگیرید

برخی از بیماری های چشمی همچون ورم ملتحمه ی چشم تنها آزار دهنده اند، اما برخی دیگر همچون دژنراسیون ماکولار بسیار جدی هستند. در این مقاله به پنج بیماری چشمی اشاره شده که نباید نادیده گرفته شوند.

آب سیاه

آب سیاه یک بیماری چشمی است که به عصب بینایی که وظیفه ی فرستادن اطلاعات بصری به مغز را بر عهده دارد، آسیب می رساند. به علاوه، دومین علت اصلی نابینایی در جهان محسوب می شود. بیش از سه میلیون نفر در آمریکا دچار آب سیاه هستند، اما تنها نیمی از آنها از این بیماری آگاهند.

شناسایی

شایع ترین شکل آب سیاه (که آب سیاه زاویه باز است) دزد خاموش بینایی نامیده می شود، چرا که این بیماری در ابتدا هیچ علائمی به همراه ندارد. در این بیماری، فشار چشم افزایش می یابد و نقاط کوری در گوشه ی چشم گسترش می یابد. این نقاط تا زمانی که عصب بینایی دچار آسیب جدی نشود، ناشناخته باقی می مانند.

درمان

درمان این بیماری بستگی به شدت آن دارد. یکی از راه های درمانی آن استفاده از قطره های چشمی دارویی به صورت روزانه است. عمل جراحی نیز یکی دیگر از این گزینه هاست.

پیشگیری

هر فردی باید از چهل سالگی به بعد معاینه ی چشم را آغاز کند. اگر افراد خانواده ی شما به این بیماری مبتلا هستند، احتمال ابتلایش در شما افزایش می یابد. برخی از متخصصان عقیده دارند که آفریقایی ها، مردم آمریکا و آسیایی زبان ها بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری چشمی می باشند.

شاید برای شما جالب باشد که بدانید آب سیاه یکی از دلایل کاهش بینایی است.  بیشتر بخوانید : چه عواملی موجب کاهش بینایی می شود

ورم ملتحمه

این بیماری که به قرمزی چشم نیز معروف است، وقتی رخ می دهد که بافت شفاف روی سفیدی چشم ملتهب شود. این بیماری سالانه سه میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.

شناسایی

این بیماری چشمی موجب قرمز شدن سفیدی چشم می شود. در این حالت چشم ها به خارش و اشک ریختن می افتند، پلک چشم شما بسته می شود و کمی دچار تاری دید می شوید. گرچه این قرمزی ممکن است چشم هایتان را آزار دهد، اما نباید دردناک باشد و یا چشمان شما را نسبت به نور حساس کند.

درمان

بسته به نوع قرمزی چشم ها، درمان های مختلفی وجود دارد. مثلا ورم چشمی فصلی که توسط گرده ی گیاهان ایجاد می شود، با شست و شوی دست و صورت، کمپرس آب سرد، آنتی هیستامین یا قطره ی استروئید چشمی درمان می شود.

از آنجا که دارو در درمان ورم ویروسی تاثیری ندارد، بهترین راه این است که مدام دست هایتان را بشویید و وسایل شخصی تان را در اختیار دیگران نگذارید. استفاده از قطره های آنتی بیوتیک در مورد این ورم ملتحمه بی فایده است و درمان آن نیز 7 تا 10 روز طول می کشد.

و اما ورم ملتحمه ی باکتریایی؟ این ورم ملتحمه در طی یک یا دو روز به قطره های چشمی آنتی بیوتیک پاسخ می دهد. شستن بهداشتی دست ها در بهبود این ورم اهمیت دارد، اما اغلب افراد 24 ساعت پس از مصرف قطره های آنتی بیوتیک می توانند به کار روزمره ی خود بازگردند. اگر عفونت ورم ملتحمه درمان نشود، عفونت به دیگر مناطق بدن سرایت می کند و حتی ممکن است موجب از دست رفتن بینایی نیز بشود.

پیشگیری

دست های خود را مدام بشویید و از وسایل شخصی دیگران استفاده نکنید.

دژنراسیون ماکولار

دژنراسیون ماکولار وابسته به سن، مهم ترین دلیل نابینایی در میانسالان است و آمار افراد مبتلا به این بیماری به شدت در حال افزایش است. دژنراسیون ماکولار وقتی رخ می دهد که ماکولای چشم شما – یعنی ناحیه ی کوچکی در شبکیه ی چشم که کمک می کند جزئیات را به خوبی ببینید- شروع به از بین رفتن می کند.

شناسایی

هر گونه تغییر در بینایی باید به پزشک گزارش شود و نقاط کور در مرکز بینایی به هیچ وجه نباید نادیده گرفته شوند.

درمان

اگر به داشتن این بیماری مشکوک هستید، حتما برای تشخیص نزد پزشک بروید. دو نوع ژنراسیون ماکولار وجود دارد: خشک (که نوع رایج آن است و زمانی رخ می دهد که رسوب های دروزن که در زیر ماکولا وجود دارند نازک و خشک می شوند) و مرطوب (که ده درصد از موارد را تشکیل می دهد). نوع خشک آن درمان مشخصی ندارد. نوع مرطوب آن (زمانی رخ می دهد که رگ های خونی غیرعادی در زیر ماکولا رشد کند و موجب خونریزی شود.) می تواند با روش های گوناگونی درمان شود. از جمله می توان به درمان فاکتور ضد رشد اندوتلیال عروقی، نوعی  تزریق چشمی که ماده ی شیمیایی را که منجر به ایجاد عروق خونی غیر طبیعی می شوند مورد هدف قرار می دهد، درمان لیزر حرارتی و فوتودینامیک درمانی اشاره کرد. برخی از مکمل های حاوی ویتامین و مواد معدنی نیز از پیشرفت این بیماری جلوگیری می کنند.

پیشگیری

هیچ راهی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد، اما می توان از پیشرفت آن در بدن جلوگیری کرد. اما چگونه؟ کنترل فشار خون، مصرف غذاهای سالم برای چشم (همچون مرکبات، روغن های نباتی، آجیل ها، غلات کامل، سبزیجات سبز و ماهی آب سرد)، کنترل سطح چربی خون، عدم مصرف سیگار و انجام معاینه های پزشکی بهترین روش های پیشگیری از این بیماری است.

جداشدگی شبکیه

جداشدگی شبکیه وقتی رخ می دهد که رتینا یعنی همان بافت حساس به نور که پیام های بینایی را به چشم شما منتقل می کند از جای خود جدا می شود. البته چنین عارضه ای بسیار نادر است. برخی از مطالعات نشان داده است، یک درصد از جمعیت در برهه ای از زندگی خود دچار جدا شدگی شبکیه می شوند که در صورتی که درمان نشود، به نابینایی چشم می انجامد.

شناسایی

یکی از علائم این بیماری چشمی ، شروع جرقه هایی از نور در داخل چشم و یا دیدن اجسام شناور در ناحیه ی بینایی می باشد. در برخی از موارد، بیمار ممکن است یک سایه ی تاریک مات در حال رشد در اطراف چشم ببیند.

درمان

در صورت مشاهده ی چنین علائمی باید به سرعت به پزشک مراجعه کرد. اگر این پاره شدگی کوچک باشد، با لیزر و یا انجماد درمانی می تواند درمان شود، اما در موارد دیگر، یک حباب گازی کوچک (به نام رتینوپکسی پنوماتیک) به چشم تزریق می شود. اگر پارگی شدید باشد، عمل جراحی مورد نیاز است.

پیشگیری

اگر نزدیک بین باشید، فاکتور ریسک شما برای ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. تنها باید مدام به معاینه ی چشم بپردازید. سفت مالیدن چشم با دست ها نیز چشم را به جدا شدن از شبکیه مستعد می سازد.

آب مروارید

آب مروارید زمانی رخ می دهد که لنز طبیعی چشم ها تار می شوند. اغلب افراد مسن دچار این بیماری می شوند، هر چند این مشکل در افراد سیگاری، افرادی که در معرض نور خورشید هستند و یا چشم آنها ضربه خورده زودتر رخ می دهد. طبق آمار سازمان پیشگیری از نابینایی آمریکا، حدود 24.5 میلیون فرد بالای 40 سال و حدود 50 درصد از افراد بالای 80 سال دچار این بیماری هستند.

شناسایی

علائم این بیماری چشمی به صورت تدریجی رخ می دهد. اگر دچار تاری دید، هاله ی چشمی و یا جرقه ی نور در چشم شدید، فورا به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات علائم این بیماری شامل از دست دادن حساسیت کنتراست و یا دوبینی در یکی از چشم ها می باشد.

درمان

یکی از راه های شایع این بیماری چشمی ، عمل جراحی می باشد. در گذشته برای انجام این جراحی، پزشکان یک شکاف 10 تا 11 میلی متری در قرنیه و بافت اطراف آن ایجاد می کردند، اما در زمان حال این عمل با ایجاد یک شکاف 3 میلی متری در چشم انجام می شود. در صورتی که برای خارج کردن آب مروارید عمل جراحی انجام نشود، بینایی شما به مرور زمان دچار اشکال می شود و عمل جراحی نیز سخت تر خواهد شد.